Snowdonia 2015

Zoals eerder te lezen viel, heb ik in december 2013 een stuk Cambrian Way door Snowdonia gelopen. Aangezien het toen behoorlijk mistig was en de dagen erg kort, en aangezien Wales toch ook een stukje thuis is, kon een re-visit niet uitblijven.

Praktisch was het begin net hetzelfde (Antwerpen - Conwy), maar deze keer ben ik tot Barmouth gegaan ipv tot Llanbedr, waarmee Rhinog Fawr, Y Llethr en Diffwys er nu bijgelopen zijn. Een ander verschil was het weer. Waar het vorige keer mistig, koud, nat, enfin, algehele ellende was, kon het nu niet op. 's Nachts vroor het wel stevig, maar eens de zon er wat door kwam, werd het al snel behoorlijk warm. In al mijn optimisme had ik mijn tent thuisgelaten en enkel de bivakzak meegenomen. Aangezien ik mijn slaapzak elke dag even heb kunnen drogen, had ik geen last van condensatie (als overdag uitdrogen niet mogelijk is, wordt dit, los van beloftes van wonderstofjes als eVent of Gore-Tex, toch problematisch na een nacht of drie). De voordelen op vlak van gewichtsbesparing van een tarp - bivvy of tarp - grondzeil combinatie heb ik nog niet ingezien, aangezien je dan op meer gewicht lijkt uit te komen dan met enkel een lichte 1-persoonstent, tenzij je sowieso wandelstokken zou meenenemen. Zonder wandelstokken lijkt bv een Akto me lichter, en als je echt niet afgesloten wil zijn van de buitenwereld is een bivvy wel een optie.

D1: Antwerpen - Conwy - Drum

Donderdag 16 april neem ik rond 6u de trein uit Antwerpen naar Brussel, om daar met de Eurostar naar Londen te gaan. Tijdens het overstappen naar Euston ga ik nog gauw in Camden brandalcohol voor mijn Trangia-stoof kopen. De inbeslagname door Eurostar van mijn Leatherman en gas-cartouche anderhalf jaar geleden nog fris in het geheugen doe ik nog een babbel met de eigenaar van de winkel over messen en reglementering in UK en Eurostar, waar ik uiteindelijk niet veel wijzer uit word.

Rond 14.30u kom ik aan in Conwy, en om 15u sta ik al van een eerste uitzicht op Anglesey en de Ierse Zee te genieten. Wat later die dag rol ik mijn slaapzak uit op de noordzijde van Drum, en zie op de horizon nog wat bultjes, vermoedelijk het eiland Man en het Lake District. Wat ook opvalt is het behoorlijk grote windmolenpark in zee net ten noorden van Conwy. Google weet me later te vertellen dat Gwynt y Môr met 160 molens het tweede grootste offshore windmolenpark wereldwijd is. Ik kan niet zeggen dat het uitzicht daarmee verpest is voor me. Rond 20u gaat de zon onder en gaan de lichtjes op Anglesey aan. Wat later zijn ook de sterren zichtbaar. Hoewel er nogal wat lichtpollutie is, blijf ik lang op mijn rug liggen en naar boven kijken. Enkele vallende sterren later kruip ik wat dieper in mijn slaapzak. Ah, de geneugten van een bivvy.

Uitzicht op Conwy Bay

Zonsondergang boven Anglesey

D2: Drum - Afon Lloar

Het heeft goed gevroren vannacht, en op mijn bivakzak ligt een laagje rijm. Omdat ik het de laatste uren van de nacht nu ook niet geweldig warm had, besluit ik eerst wat te stappen vooraleer te ontbijten. Een tent heeft toch ook zijn voordelen...

Het eerste deel van de route van vandaag: Drum en Foel Fras

Deze reis ben ik niet echt solo, maar heb ik gezelschap van een roze beestje om op de terugweg bij mijn kersverse petekindje achter te laten.

Boven op Foel Fras, zicht op de Carneddau

Boven op Foel Grach met zicht op de Carneddau

Carnedd Llewelyn

Ik wijk wat af van de route over de Carneddau door tussen  Carnedd Llewelyn en Carnedd Dafydd, ter hoogte van Bwlch Cyfryw, de vallei in te duiken tot net voorbij Crib Lem. Eens voorbij Crib Lem volg ik een steil pad tot op de Crib zelf, waar het pad overgaat in een eenvoudige Grade I scramble. Hoewel technisch zeker niet moeilijk, duizelt mijn hoofd al gauw. Niets is hier recht, en overal waar ik kijk is het steil omhoog of omlaag. Mijn lichaam begrijpt niet goed meer wat nu boven en beneden is, en hoe steil een helling precies is. Echt genieten doe ik ook niet van het solo-scramblen, en besluit, vermoedelijk definitief, dat ik scrambles in de toekomst maar laat voor wat ze zijn tijdens mijn solo-tochten. Het uitzicht is zo groots en immens en lijkt niet in mijn hoofd te passen. Een vreemde sensatie.

Carnedd Dafydd met Crib Lem van op Carnedd Llewelyn. Links zijn ook Tryfan, Glyderau en Yr Wydfa te zien

Carnedd Dafydd en Crib Lem

Boven op Crib Lem is het nog een korte scree tot op Carnedd Dafydd, waar een erg koude wind me tegemoet komt. Met een paar lagen extra aan hobbel ik de berg af naar Bryn Mawr (het kleine meertje in de cwm, prima overnachtingsplaats). 100m lager, aan de overkant van Afon Lloar zie ik een groot rotsblok in de zon en uit de wind, waarmee mijn keuze voor overnachting snel gemaakt is. Ik geniet nog even na van deze dag in het zonnetje met een tas thee, en leg mijn slaapzak zodanig dat ik kan indommelen met zicht op Tryfan. Wanneer de zond ondergaat rond 20u, gaan er plots lichtjes aan op Tryfan North Ridge (zowat de populairste scramble in Snowdonia). Ook de reddingshelikopter is van de partij, en vertrekt uiteindelijk pas tegen 22u.

Tryfan en de Glyderau

D3: Afon Lloar - Llyn Cwmffynnon

Halverwege Heather Terrace (ten oosten van Tryfan) merk ik op mijn stafkaart dat de Cambrian Way eigenlijk ten westen van Tryfan loopt, en dat ik uit gewoonte ten oosten naar de Glyders onderweg ben. Wil dat zeggen dat ik een derde keer moet terugkomen? Ach, elk excuus is goed.

Y Garn van Llyn Ogwen

De Snowdon groep met Grib Coch vanop Glyder Fach met Castell y Gwynt

De Snowdon groep en het vervolg van de reis (Rhinogs en Cnicht)

Aangezien ik naar goede gewoonte weer flink voorzit op schema, voorzie ik vandaag een erg korte dag, waarin ik enkel de Glyders oversteek. Op Snowdon zelf lijken er me niet veel praktische overnachtingsmogelijkheden, maar ten noorden van Pen-y-Pass is er keuze genoeg. Het waait er ook des te harder. Net onder Moel Berfedd vind ik de bijna-ideale overnachtingsplaats: in de zon, uit de wind, met een groots uitzicht op Snowdon en Crib Goch. Het enige - overkomelijke - nadeel is dat het een half uurtje lopen is naar stromend water.

Bivak op Moel Berfedd

D4: Llyn Cwmffynnon - Llyn Stwlan

Ik sta rond 6u op, in de hoop de mensenmassa op Snowdon voor te zijn. Het is immers zondag, en Snowdon is nu eenmaal de hoogste top in Wales en Engeland en daardoor erg populair. Vorige keer heb ik het miner's track gevolgd, deze keer ga ik voor het erg goed aangelegde Pyg track. Enkel de hogere gedeeltes zijn zwaar geërodeerd. Naar goede gewoonte bevindt de top zich in de wolken, en word ik er zowat uit mijn sokken geblazen. De ijskristalletjes die snel groeien op mijn rugzak en handschoenen doen me beslissen om, na de obligate foto van het panorama, de thee wat lager op te zetten. Afdalen doe ik langs Rhyd-Ddu, een brede graat, met een geweldig mooi pad.

Yr Wydfa en Crib Goch

Panorama op Yr Wydfa

Afdalen langs Rhyd-Ddu

De Cambrian Way buigt vervolgens af naar het dorpje Beddgelert, maar aangezien ik alles wat ik nodig heb bij me heb, steek ik de vallei rechtstreeks over en vervolg mijn pad over de desolate moors.

Het valt me op dat, als je de Cambrian Way volgt, er twee duidelijke delen van de wandeling zijn. Ten noorden van Snowdon zit je in Snowdonia, wandel- en scramble-land. Eens ten zuiden van Snowdon, bevind je je in Wales. Weinig paden of andere wandelaars, en veel "industriëel erfgoed". Overal waar je kijkt, zie je een ontmantelde spoorlijn, een groeve buiten gebruik, de ingang van een mijn, huizen waarvan enkel nog de muren overeind staan... Het draagt bij aan het beeld dat ik ondertussen heb van Noord-Wales, nl. die van een economie die zijn transitie volledig gemist heeft. De mijnen en groeves zijn dicht sinds de jaren '80, en ik zie geen reden waarom er de voorbije 30 jaar niet meer geïnvesteerd is in toerisme zodat Snowdonia een tweede Lake District zou kunnen worden. Met steden als Birmingham en Liverpool op enkele uren rijden zou dat toch een optie moeten zijn? Zou de beruchte koppigheid van de Welshmen er voor wat tussenzitten? Zo gastvrij als het Lake District is, met in elke vallei een pub met lokaal brouwsel en waar wandelaars welkom zijn, zo stug en nors is Wales. Ik vind het zeker niet erg dat ik de komende dagen bijna geen wandelaars tegenkom en de heuvels voor mij alleen heb, maar als je weet dat Wales tot de armste gebieden van de UK behoort, lijk dit me toch een gemiste kans. Maar toch, hierbij een foto van het enige uithangbord dat ik passeer:

Welsh voor Dummies

Hoewel het op de moors nog aanvoelt als winter, is in de valleien de lente aangebroken.

D5: Llyn Stwlan - Rhinog Fach

Een erg mooie en lange dag vandaag. Via Maentwrog en via een lange heuvelrug tot Clip, daar de vallei over en Rhinog Fawr op. Ik kom de ganse dag geen wandelaars tegen en geniet van een windstille en zonnige dag, waarvan ik zelfs niet wist dat ze bestonden. Mijn laatste bivak is aan Llyn Cwmhosan, net voor Rhinog Fach.

Boven op Craig Ddrwg, een tegemoetkoming aan de kritiek dat er nooit mensen op mijn foto's te zien zijn

Clip met zicht op de Rhinogs

D6: Rhinog Fach - Barmouth

De geur van spek met eieren uit Barmouth komt me tegemoet, en ik ben om 5:45u op pad. Na een steile klim tot op Y Llethr volg ik opnieuw een lange heuvelrug tot net boven Barmouth, waar ik aankom rond 11u, op tijd voor een erg uitgebreid ontbijt.

Op Y Llethr, terugkijkend op Rhinog Fach