Jotunheimen
Het is ondertussen de 4e keer dat ik in Noorwegen ga wandelen. Na twee keer de Hardangervidda, is het nu de tweede keer Jotunheimen. Hoe beter ik Noorwegen leer kennen, hoe meer er te doen lijkt.
Jotunheimen is een van de bekendste
berggebieden in Europa, dus een introductie lijkt me overbodig. Voor de non-savvy toch even
meegeven dat dit een gebied is in Zuid-Noorwegen, waar de hoogste bergen van
Noord-Europa liggen. Jotunheimen is lekker compact en goed ontsloten, en met de allemansrätten
ideaal voor een trektocht van 5-10 dagen.
Ik heb me voor mijn tocht gebaseerd op Jolanda
Linschootens Bergtochten in Noorwegen, en volg min of meer volgend traject:
Gjendesheim – Surtningsue – Glitterheim -
Glittertind – Spiterstulen – Galdhøpiggen – Spiterstulen – Leirvassbu – Olavsbu
– Torfinnsbu – Gjendesheim
Dag 1: Gjendesheim - Bessvatn
Met de bus uit Oslo sta ik om 14.30u in Gjendesheim. De thermometer van de bus geeft aan dat het 7 graden is beneden in het dal. Dat belooft!
Het eerste deel van mijn tocht gaat over de Besseggen-graat, het populairste traject van Jotunheimen, waarlangs Peer Gynt op een rendier gevlucht zou zijn voor de trollenkoning. Net zoals twee jaar geleden, begin ik er gelukkig pas aan wanneer de grote drukte voorbij is. De zichtbaarheid is goed, en een sterke zijwind maakt het wandelen en klauteren over de rotsgraat behoorlijk sportief. Na nog een uurtje doorwandelen hoog boven het Gjende-meer zet ik mijn tentje op aan de voet van Besshøe.
Dag 2: Surtningssue
Ik laat mijn tent staan voor vandaag, en maak een rondwandeling naar de top van Surtningssue, met 2368m een van de hogere toppen van Jotunheimen. Het uitzicht zou een van de mooiste van het gebied moeten zijn.
Wanneer de top voor het eerst zichtbaar wordt tussen de wolken, vraag ik me af of dit wel zo'n goed idee is.
De sporen in de sneeuw laten zien hoe de Noren de berg afdalen en hoe skiën is uitgevonden. Met wat oefenen begint het me ook steeds beter te lukken.
De top van Surtningssue is eerder een hellend plateau, en het terug afdalen is een ploeteren door de sneeuw en duwen tegen de belachelijk harde wind (goed dat ik nogal aerodynamisch ben). Ik ben opgelucht als ik terug aan een steiler pad kom om af te dalen. Het uitzicht op Memurubreen is er niet minder om.
Dag 3: Bessvatn - Glitterheimen
Vandaag is een rustige dag met weinig hoogteverschil, voor een groot deel langs het meer Russvatnet. Wat verder kom ik de eerste rendieren van de reis tegen.
Boven op de pas aangekomen, zou ik zicht moeten hebben op Glittertinden, waarlangs ik morgen naar Spiterstulen ga. Hoewel de wolken te laag zijn om de top te zien, is het een geweldig uitzicht. Elk jaar lijk ik wat meer verslaafd te geraken aan de grootsheid en desolaatheid van Noorwegen.
Ik kampeer pakweg een kilometer voorbij Glitterheimen, en de Akto wordt flink getest op windvastheid. Opzetten in de wind is geen enkel probleem, en binnen enkele minuten heb ik een warme slaapplaats (een warmere slaapzak had best had gemogen). Zeker, de Akto is niet goedkoop, maar imo zijn geld waard als je hem gebruikt waarvoor hij gemaakt is.
Dag 4: Glitterheimen - Glittertinden - Spiterstulen
Vandaag is de tweede top, na Surtningssue, aan de beurt. Glittertinden is 2464m hoog, en daarmee de tweede hoogste van Noorwegen. Ik vertrek in de hoop dat de wolken wat opklaren, wat niet het geval zal blijken.
Het laatste stuk, en de top zelf, zijn ijs en sneeuw. Het waait opnieuw zeer hard, en hoewel ik alle kleren aanheb die ik bij heb, is het bar koud op de top. Maar best dat er geen uitzicht is (ik kan nauwelijks grond en lucht onderscheiden), dus ik daal meteen af richting Spiterstulen.
Bijna beneden kom ik een gezin met 2 pakweg 10-jarige kinderen tegen, op weg naar de top. Als ze zich gedragen ("Let's see how though they are", grijnst de vader), mogen ze morgen mee Galhøpiggen op. De vanzelfsprekendheid waarmee de Noren van jongs af aan de bergen intrekken (of ingetrokken worden), en zich weinig lijken aan te trekken van de weersomstandigheden, blijft me verbazen.
Dag 5: Spiterstulen - Galdhøpiggen - Spiterstulen
Vandaag is Gadlhøpiggen aan de beurt, de hoogste top van Noorwegen met 2469m. De wolken lijken wat hoger, maar de wind geeft niet af. Naast Besseggen, is dit een van de populairste wandelingen van Noorwegen, behalve vandaag dan. Door het slechte weer, sta ik 5u later al terug beneden. Het skiën maakt de afdaling geweldig leuk.
Dag 6: Spiterstulen - Leirvassbu - Olavsbu
Uiteraard hangen de wolken laag op de dagen dat ik over toppen loop, en klaart het weer volledig op daarna. Klagen over mooi weer lijkt me dan weer wat absurd. Blij dat ik, na vijf dagen, eindelijk mijn muts kan afzetten.
Vandaag is een lange dag. Ik heb het gevoel dat ik kan blijven lopen, telkens nieuwsgierig wat er achter de volgende pas te zien is, en ik heb moeite mijn eigen voeten bij te blijven (runner's high?). 's Avonds ben ik Kyrkja, Leirvassbu en Olavsbu voorbij, en zet ik mijn tentje op aan de voet van Mjølkedalstinden.
Dag 7: Olavsbu - Gjendebu
Het weer lijkt definitief omgeslagen. Het contrast met de afgelopen dagen kon moeilijk groter zijn.
Wat verder kom ik opnieuw rendieren tegen die lagen af te koelen in de sneeuw en me niet hadden horen aankomen.
In de late namiddag zie ik in de verte opnieuw Besshøe liggen. Een vreemd gevoel, om alles zo kort bij elkaar te zien, hoewel het toch best een zware tocht is.
Dag 8: Gjendebu - Torfinnsbu
De laatste dagen gaan over minder belopen routes. Het gedeelte tussen Bygdin en Gjende lijkt me een waar scramble-paradijs.
Dag 9: Torfinnsbu - Gjendesheim
Op de laatste pas voor Leirungsdalen, waarlangs ik afdaal naar Gjendesheim, zie ik een stuk of 4 marters, die zeer nieuwsgierig zijn. Leirungsdal is mooi en verlaten, buiten wat klimmers die hier hun base-camp opzetten.
Hoe lager en dichter bij Gjendesheim ik kom, hoe drassiger het terrein. De laatste 5-7km leg ik al lopend af om niet volledig lek gestoken te worden door de muggen.
Terug in Gjendesheim merk ik dat ik mijn volgende reis naar Noorwegen al aan het plannen ben (van Haukeliseter naar Kongsvoll bijvoorbeeld).
